Το πρόβλημα των παθήσεων των αρθρώσεων είναι πάντα σχετικό. Μετά από σαράντα χρόνια, περίπου το ένα τρίτο όλων των ανθρώπων αρχίζει να αισθάνεται πόνο όταν κινείται, και μετά από πενήντα, περισσότερο από το μισό του πληθυσμού αρχίζει να αισθάνεται πόνο. Η σταδιακή καταστροφή των χόνδρων, των συνδέσμων, των οστών και των μαλακών ιστών γύρω από τις αρθρώσεις ονομάζεται από τους γιατρούς ο γενικός όρος «οστεοαρθρίτιδα».
Πώς μπορεί να προληφθεί αυτή η κατάσταση; Και ποιες θεραπείες θα βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου όταν η ασθένεια έχει ήδη αναπτυχθεί; Για να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει πρώτα να κατανοήσετε τη διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας - τις πιο κοινές παθολογίες των αρθρώσεων.
Τι είναι η αρθρίτιδα;
Ποια είναι η κύρια διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας μπορεί να φανεί από τα ονόματα: οι οξείες, ξαφνικές ασθένειες τελειώνουν με "-itis". με «-από» – ασθένειες με αργή πορεία, χρόνιες διεργασίες.
Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης βλάβη των αρθρώσεων που εμφανίζεται λόγω δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω μόλυνσης (για παράδειγμα, πονόλαιμος ή μέση ωτίτιδα), τραύμα, μεταβολικές διαταραχές, υποθερμία, στρες ή άλλους λόγους (ακόμη και αυτοάνοση).
Τα πρώτα σημάδια εμφανίζονται ως εξής:
- οξύς πόνος σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις (συχνά όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κίνησης), ειδικά νωρίς το πρωί.
- διεύρυνση, οίδημα, οίδημα, ερυθρότητα της επώδυνης άρθρωσης.
- μια αισθητή αύξηση της θερμοκρασίας στο σημείο της φλεγμονής.
Οι φλεγμονώδεις διεργασίες που προκαλούνται από την αρθρίτιδα μπορούν να επηρεάσουν ολόκληρο το σώμα. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής αισθάνεται υψηλή θερμοκρασία, ρίγη, χάνει δύναμη και μπορεί να εμφανίσει φλεγμονή άλλων οργάνων (μάτια, ουρογεννητικό σύστημα, ακόμη και καρδιά, πνεύμονες, ήπαρ και νεφρά).
Η αρθρίτιδα έχει πολλές δεκάδες μορφές. Τα πιο συνηθισμένα από αυτά είναι:
- ρευματισμός– φλεγμονή του συνδετικού ιστού μεγάλων και μεσαίου μεγέθους αρθρώσεων που εμφανίζεται μετά από λοιμώξεις.
- ρευματοειδής αρθρίτιδα– μια αυτοάνοση αργή διαδικασία που επηρεάζει συμμετρικά πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα. προκαλεί την εμφάνιση "οζιδίων", πόνο, απώλεια κινητικότητας. μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή πολλών οργάνων.
- αρθρίτιδα– προκαλείται από τη συσσώρευση ουρικού οξέος στο αίμα και αλάτων στις αρθρώσεις. πιο συχνά ξεκινά με οξύ πόνο στην άρθρωση του μεγάλου δακτύλου.
- αντιδραστική αρθρίτιδα– εμφανίζεται σε φόντο βλάβης του σώματος από λοιμώξεις (χλαμύδια, στρεπτόκοκκοι κ. λπ. )
- λοιμώδης αρθρίτιδα– ξεκινά λόγω βακτηριακής μόλυνσης της ίδιας της άρθρωσης.
Τι είναι η αρθροπάθεια;
Σε αντίθεση με την αρθρίτιδα, η αρθρίτιδα δεν συνοδεύεται από φλεγμονώδεις διεργασίες. Προκαλεί κακή κυκλοφορία στην άρθρωση, η οποία προκαλεί τα χόνδρινα μέρη να αρχίζουν να στεγνώνουν.
Η αρθροπάθεια είναι μια ασθένεια που παραμορφώνει και καταστρέφει τον ιστό της άρθρωσης. Με αυτό, τα συνδετικά στρώματα αφυδατώνονται, γίνονται πιο λεπτά και "φθαρμένα". Τα οστά αρχίζουν να αγγίζουν το ένα το άλλο, κάτι που προκαλεί πόνο και δυσκολεύει το άτομο να κινηθεί.
Τα σημάδια της αρθρώσεως των αρθρώσεων είναι:
- μετά από μια μακρά περίοδο ακινησίας (για παράδειγμα, μια νυχτερινή ανάπαυση), η άρθρωση "παγώνει", αλλά στη συνέχεια αναπτύσσεται γρήγορα όταν η δραστηριότητα συνεχίζεται.
- η λειτουργία της άρθρωσης συνοδεύεται από περίεργους ήχους (κλικ, τσούξιμο, τρίψιμο).
- Η σωματική δραστηριότητα προκαλεί πόνο.
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας;
Και οι δύο αυτές ασθένειες επηρεάζουν τις αρθρώσεις. Αλλά προκαλούνται από διαφορετικούς λόγους, προχωρούν διαφορετικά και μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικές συνέπειες. Μόνο η σωστή διάγνωση, με βάση τη διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας, μπορεί να αποτρέψει ανεπανόρθωτη βλάβη στο σώμα.
Χρειάζεται χρόνος για να αναπτυχθεί επαρκώς ο εκφυλισμός του χόνδρινου ιστού και να ξεκινήσει η παραμόρφωση των οστών. Επομένως, η χρόνια αρθροπάθεια εκδηλώνεται συνήθως σε μεγάλη ηλικία (μετά τα 60 χρόνια, λιγότερο συχνά μετά τα 50). Οι πιο επιρρεπείς σε αλλαγές είναι οι αρθρώσεις που δουλεύουν συνεχώς υπό φορτίο: τα δάχτυλα των μουσικών, τα γόνατα των αθλητών και των φορτωτών, οι αστραγάλοι των ανθρώπων που περπατούν πολύ ή εργάζονται όρθιοι κ. λπ.
Αντίθετα, η αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε ένα παιδί. Η φλεγμονώδης διαδικασία προκαλεί παθολογία της αρθρικής μεμβράνης, κορεσμένης με αιμοφόρα αγγεία και αρθρικού υγρού (ενώ με την αρθροπάθεια παράγεται απλώς σε ανεπαρκείς ποσότητες). Δυστυχώς, σχεδόν κάθε πέμπτο περιστατικό αναπηρίας στον κόσμο προκαλείται από διάφορες μορφές και επιπλοκές αρθρίτιδας.
Η φλεγμονή μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο τις αρθρώσεις, αλλά και άλλους ιστούς με ενεργή κυκλοφορία του αίματος: αιμοφόρα αγγεία και καρδιά, πνεύμονες, κοιλιακά όργανα, μάτια, ουροποιητικό σύστημα κ. λπ. Από την άλλη, η αρθροπάθεια περιορίζεται από τοπική μηχανική βλάβη των οστών και το σχηματισμό οστεοφύτων σε περιοχές παραμόρφωσης της άρθρωσης. Αν και σε όψιμα στάδια και προχωρημένες μορφές, η ασθένεια μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αναπηρία, ακινητοποιώντας πλήρως τα άκρα ενός ατόμου.
Πώς εκδηλώνεται η αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα;
Ας συγκρίνουμε τις εξωτερικές εκδηλώσεις για να εξηγήσουμε με σαφήνεια τη διαφορά μεταξύ των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας και της αρθρίτιδας.
- Πόνος. Στα αρχικά στάδια της αρθροπάθειας (που διαρκεί για χρόνια), ο πόνος στις αρθρώσεις εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας και υποχωρεί μετά την ανάπαυση. Σπάνια είναι αιχμηρό και δυνατό. Ακόμη και όταν η νόσος εξελίσσεται, όταν ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και με μικρές κινήσεις και ακόμη και σε ηρεμία, συνήθως αρκεί να δοθεί στο σώμα μια άνετη θέση για να υποχωρήσει ο πόνος. Με την αρθρίτιδα, ο ασθενής ενοχλείται από αιχμηρές κρίσεις πόνου μεγάλης ισχύος, οι οποίες μπορούν να σβήσουν μόνο με ειδικά φάρμακα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά την ανάπαυση, ιδιαίτερα νωρίς το πρωί.
- Κλικάρισμα, λείανση, τσάκισμα αρμών. Στις αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί από αρθρώσεις, τα στρώματα του χόνδρου καταστρέφονται. Σταματούν να προστατεύουν τις κεφαλές των οστών από την επαφή μεταξύ τους. Επομένως, όταν κινούνται, τα οστά αγγίζουν και τρίβονται, παράγοντας τραχείς, ξηρούς ήχους. Όσο περισσότερο εξελίσσεται η ασθένεια, τόσο πιο δυνατοί και δυνατοί κρότοι οι αρθρώσεις. Η αρθρίτιδα συνήθως δεν συνοδεύεται από τέτοια συμπτώματα.
- Παραμόρφωση της άρθρωσης και των γύρω ιστών. Η ανάπτυξη αρθροπάθειας με την πάροδο του χρόνου προκαλεί αλλαγή στο σχήμα των οστών: τα κεφάλια τους αρχίζουν να θρυμματίζονται και να φθείρονται και μπορεί να εμφανιστούν οστεόφυτα. Μερικές φορές στα οξέα στάδια υπάρχει οίδημα και πόνος, αλλά αυτά τα συμπτώματα δεν είναι μόνιμα. Αλλά μια άρθρωση που επηρεάζεται από αρθρίτιδα γίνεται φλεγμονή και πρήξιμο. Εμφανίζονται μορφές διόγκωσης και συμπιέσεις. Το δέρμα κοκκινίζει και γίνεται ζεστό.
- Περιορισμένη κινητικότητα. Η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί ακαμψία σε μια συγκεκριμένη άρθρωση που υποχωρεί με την κίνηση. Σε βαθύτερα στάδια, η ακαμψία αυξάνεται, το εύρος της κάμψης μειώνεται, οδηγώντας τελικά σε ακινησία. Με την αρθρίτιδα, μπορεί να αισθάνεστε δύσκαμπτοι σε όλο το σώμα σας και οι προσπάθειες να κινηθείτε θα προκαλέσουν οξύ πόνο.
- Αλλαγές στη σύνθεση του αίματος. Η αρθροπάθεια δεν είναι φλεγμονώδης νόσος, επομένως δεν αντικατοπτρίζεται στην ανάλυση. Η αρθρίτιδα προκαλεί σημαντική αύξηση του ρυθμού καθίζησης των ερυθροκυττάρων, γεγονός που υποδεικνύει μια ενεργή μολυσματική και φλεγμονώδη διαδικασία.
Έτσι, τα συμπτώματα της αρθροπάθειας στα αρχικά στάδια σπάνια μπορούν να προκαλέσουν έντονο άγχος και δυσφορία. Αυτό οδηγεί σε απρόσεκτη στάση και καθυστερημένη διάγνωση της νόσου, πράγμα που σημαίνει ότι περιπλέκει την περαιτέρω θεραπεία.
Αιτίες οστεοαρθρίτιδας
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο παθολογικών αλλαγών στις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς: συνεχής υπερφόρτωση, ανισορροπία του ανοσοποιητικού και ορμονικού συστήματος, κακή φυσική κατάσταση. Επομένως, για την πρόληψη της ασθένειας, πρέπει να ακολουθείτε τακτικά αυτές τις συστάσεις:
- Διατηρήστε μέτρια σωματική δραστηριότητα με απλές ασκήσεις, περπάτημα, κολύμπι κ. λπ. Αυτό θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από το περιττό βάρος, να βελτιώσετε την κυκλοφορία του αίματος, να ενισχύσετε τους μύες - και έτσι να ανακουφίσετε το άγχος στις αρθρώσεις σας.
- Προσπαθήστε να τρώτε υγιεινές τροφές. Τα λιπαρά τρόφιμα, το κόκκινο κρέας και το αλκοόλ μπορεί να είναι επιβλαβή. Αντίθετα, τα θαλασσινά, τα φρούτα και τα λαχανικά και τα πιάτα που περιέχουν χόνδρο και ζελατίνη θα είναι ευεργετικά για τον οργανισμό. Είναι σημαντικό να πίνετε πολύ καθαρό νερό (2-3 λίτρα την ημέρα).
- Επιλέξτε κατάλληλα ρούχα και παπούτσια: άνετα τακούνια, αρκετά ζεστά, που δεν περιορίζουν την κίνηση.
- Εάν είναι δυνατόν, αποφύγετε το άγχος, τις διαταραχές και άλλα «σοκ» στο σώμα.
Ωστόσο, εάν ένα άτομο έχει ήδη διαγνωστεί με αρθρίτιδα ή αρθρίτιδα, πριν εκτελέσετε ακόμη και τέτοιες απλές ενέργειες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συμβατική πρόληψη μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη και να επιδεινώσει την κατάσταση.
Πώς όμως αντιμετωπίζονται η αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα; Ποιά είναι η διαφορά? Τα αίτια αυτών των παθολογιών διαφέρουν: ανοσοποιητικές διεργασίες, καταπολέμηση της μόλυνσης στην πρώτη περίπτωση έναντι υποσιτισμού του χόνδρου στη δεύτερη. Επομένως, οι τρόποι αντιμετώπισής τους θα είναι διαφορετικοί. Για να επιλέξετε τη σωστή πορεία δράσης, πρέπει πρώτα να κάνετε μια ακριβή διάγνωση.
Για να γίνει αυτό, είναι καλύτερο να υποβληθείτε σε ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία σε συνδυασμό με εργαστηριακές εξετάσεις αίματος και ούρων. Αφού μελετήσει τα αποτελέσματα, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει τις κατάλληλες συστάσεις.
Θεραπεία αρθρίτιδας
Εάν η οξεία μορφή της νόσου προκαλείται από λοίμωξη, τότε μπορεί να θεραπευτεί με αντιβιοτικά. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι σημαντικό να επιλέξετε με ακρίβεια το φάρμακο: είναι απαραίτητο να εξουδετερωθούν τα παθογόνα βακτήρια πριν η παθολογία της άρθρωσης γίνει μη αναστρέψιμη. Το μάθημα συμπληρώνεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και φάρμακα που υποστηρίζουν το ανοσοποιητικό.
Στην περίπτωση χρόνιας αρθρίτιδας (για παράδειγμα, ρευματοειδούς), η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται τακτικά καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι κορτικοστεροειδή, κυτταροστατικά και σύγχρονα βιολογικά προϊόντα. Αυτά είναι αρκετά ισχυρά φάρμακα, επομένως για να διασφαλιστεί ότι δεν προκαλούν βλάβη στον οργανισμό, ο σωστός υπολογισμός των δόσεων, της συχνότητας και της διάρκειας χρήσης είναι κρίσιμος.
Για έντονο πόνο, ο γιατρός σας μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει μια σειρά αναλγητικών. Και συνιστώνται απαραιτήτως συνοδευτικές μέθοδοι υποστήριξης: δίαιτα, φυσικοθεραπεία και πορεία φυσικοθεραπείας. Εάν η φλεγμονή έχει εξαπλωθεί σε άλλα όργανα, ο ασθενής πρέπει να παραπεμφθεί για επιπλέον εξειδικευμένες εξετάσεις.
Θεραπεία της αρθροπάθειας
Οι σύγχρονες μέθοδοι καθιστούν δυνατή την σχεδόν πλήρη απαλλαγή από τις εκδηλώσεις της νόσου εάν η διάγνωση έγινε σε πρώιμο στάδιο και η ηλικία του ασθενούς δεν φτάσει τα σαράντα χρόνια. Για να γίνει αυτό, εκτός από την τυπική παρακολούθηση του στρες στην άρθρωση και μια σειρά φαρμάκων (ξεκινούν την αναγέννηση, αποκαθιστούν τη διατροφή και την ενυδάτωση του χόνδρου), μπορεί να συνταγογραφηθούν στον ασθενή περιτυλίγματα λάσπης, ηλεκτροφόρηση και ακουστική θεραπεία (η οποία επηρεάζει τον πάσχοντα ιστός με ήχους χαμηλής συχνότητας).
Σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή σε προχωρημένες μορφές, η αρθροπάθεια δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αν και είναι δυνατό να επιτευχθεί σημαντική βελτίωση της κατάστασης και να επιβραδυνθούν οι καταστροφικές διεργασίες στην άρθρωση. Αυτό απαιτεί αυστηρή τήρηση των συστάσεων του γιατρού: τακτική χρήση φαρμάκων (για παράδειγμα, χονδροπροστατευτικά), διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, έγκαιρη ολοκλήρωση των συνταγογραφούμενων διαδικασιών, παρακολούθηση του φορτίου των αρθρώσεων.
Στην αρθροπάθεια, η κύρια προσοχή δίνεται στην αποκατάσταση της στιβάδας του χόνδρου. Εάν υπάρχουν ταυτόχρονα συμπτώματα φλεγμονωδών διεργασιών, μπορεί να συνταγογραφηθούν αντιβιοτικά ή κορτικοστεροειδή για την ανακούφιση του οξέος σταδίου και τη μετάβαση στο κύριο θεραπευτικό σχήμα. Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση, ακόμη και εμφύτευση τεχνητής άρθρωσης.