Από την αρχαία ελληνική "αρθρίωση" είναι μια ασθένεια των αρθρώσεων ("arthr-"-άρθρωση, "-Sos" -Sdisease). Μερικές φορές ονομάζεται επίσης οστεοαρνία ή παραμορφωτική οστεοαρθρία (από την αρχαία ελληνική "οστεόν" - οστά).
Θα είναι λάθος να καλέσετε την αρθρόμηση της ασθένειας - αυτό είναι το όνομα μιας ολόκληρης ομάδας κρατών, η οποία περιλαμβάνει πολλές διαγνώσεις.
Οποιαδήποτε ασθένεια οποιασδήποτε άρθρωσης, ανεξάρτητα από την αιτία, μπορεί να ονομαστεί αρθρίωση, αλλά αυτό δεν θα δώσει τίποτα στον γιατρό ή τον ασθενή: η λέξη "αρθρίτιδα" δεν συνδέεται με την αιτία της νόσου ή με τη θεραπεία, αλλά μόνο με ορισμένα συμπτώματα.
Η λέξη "αρθρίωση" είναι πολύ παρόμοια με έναν άλλο όρο - "Αυτή είναι η αρθρίτιδα". Και οι δύο περιγράφουν τη βλάβη στις αρθρώσεις, συχνά και οι δύο σχετίζονται με τον πόνο στην άρθρωση, αλλά έχουν σημαντικές διαφορές.
Συνήθως, η αρθρίτιδα είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με φλεγμονή στην άρθρωση: η λοίμωξη, οι κληρονομικές ή αυτοάνοσες ασθένειες οδηγούν στην αρχή της αρθρίτιδας. Οι κύριες εκδηλώσεις του περιλαμβάνουν πόνο, αλλαγή χρώματος, διόγκωση στην περιοχή της φλεγμονώδους άρθρωσης.
Με την αρθρέωση, οι εκδηλώσεις είναι λιγότερο αξιοσημείωτες και οι αιτίες είναι εντελώς διαφορετικές.
Πώς λειτουργεί η άρθρωση (γόνατο και άλλοι)
Το μυοσκελετικό σύστημα χρειάζεται ένα άτομο για ενεργές κινήσεις στο διάστημα. Τα οστά είναι ένα άκαμπτο πλαίσιο, οι μύες - η κινητήρια δύναμη τους και οι αρθρώσεις - ο τόπος της κινητής σύνδεσης των οστών.
Στη δομή της άρθρωσης υπάρχουν πάντα δύο άκρα των γειτονικών οστών που μπορούν να κινηθούν σε σχέση μεταξύ τους με τη βοήθεια των μυών και ένα μικρό χάσμα μεταξύ τους. Αυτό το αρθρικό κενό είναι γεμάτο με ειδικό λιπαντικό - αρθρικό υγρό. Χρειάζεται για τη διατροφή του χόνδρου: δεν υπάρχουν δοχεία μέσα σε αυτό, οπότε παίρνει όλα τα θρεπτικά συστατικά από το Synovia.
Το αρθρικό άκρο κάθε οστού καλύπτεται με χόνδρο για την προστασία των οστικών ιστών από την τριβή. Ο χόνδρος βοηθά επίσης να «σβήσει» τη δόνηση και ένα αιχμηρό μηχανικό φορτίο: για παράδειγμα, το γόνατο και οι αρθρώσεις του ποδιού κατά τη διάρκεια του περπατήματος παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας από το χτύπημα του ποδιού στο έδαφος.
Η αποκατάσταση αυτών των χόνδρων είναι μια μακρά και πολύπλοκη διαδικασία που δεν τελειώνει πάντα με επιτυχία.
Όλες οι αρθρώσεις περιορίζονται από μια κάψουλα - μια ταινία που συγκρατεί το αρθρικό υγρό, δεν του επιτρέπει να εξαπλωθεί. Σχεδόν όλες οι αρθρώσεις υποστηρίζονται από συνδέσμους που δεν επιτρέπουν στα γειτονικά οστά να κινούνται πάρα πολύ και σε λάθος κατεύθυνση.
Γιατί και πώς αναπτύσσεται η αρθρίωση
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την έναρξη της αρθρίσεως, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ένας συνδυασμός παραγόντων και μερικές φορές είναι αδύνατο να καθοριστεί η αιτία.
Υπάρχουν τρεις κύριες αιτίες και περισσότερες από δώδεκα επιπλέον. Το πιο δημοφιλές:
Κοινή τραυματισμό ·
συγγενείς ανωμαλίες κοινών (δυσπλασία).
Η συνέπεια της φλεγμονής (αρθρίτιδα) οποιουδήποτε λόγου.
Ηλικία (συνήθως περισσότερο από 50 χρόνια).
Παραβίαση του μεταβολισμού (ιχνοστοιχεία), παχυσαρκία.
Υπερβολικό φορτίο στην άρθρωση.
Η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας χωρίζεται σε τρία στάδια:
Αρχικός. Δεν υπάρχουν προφανή σημάδια, είναι δύσκολο να το βρεις. Η σύνθεση του αρθρικού υγρού αλλάζει, η λειτουργία του επιδεινώνεται.
Πόνος. Οι καταγγελίες και οι διαρθρωτικές αλλαγές εμφανίζονται με τη μορφή ανάπτυξης των οστών - οστεοφυτά.
Σοβαρή αρθρίτιδα. Προστίθεται σημαντική μείωση της λειτουργίας της άρθρωσης: οι κινήσεις μειώνονται ή εξαφανίζονται πλήρως. Η άρθρωση παραμορφώνεται και η εμφάνιση των αλλαγών των άκρων.
Πρώτον, η δομή του χόνδρου διαταράσσεται: είναι παχιά λόγω της αλλαγής στη σύνθεση του αρθρικού ή για έναν άλλο λόγο. Το πρήξιμο του υφάσματος του χόνδρου επιδεινώνει τη διατροφή του, οπότε με την πάροδο του χρόνου ο χόνδρος αρχίζει να γίνεται λεπτότερος.
Στη συνέχεια, στα πιο φορτωμένα μέρη της άρθρωσης, ο χόνδρος σχεδόν εξαφανίζεται ή γίνεται πολύ σφιχτός. Σε αντάλλαγμα, αρχίζει η ανάπτυξη του οστού - η εμφάνιση των οστεοφυτών (αιχμές των οστών ").
Στο τέλος της νόσου, η ανάπτυξη του οστού είναι τόσο έντονη που περιορίζει την κίνηση μέχρι την αγκύλωση - την πλήρη ακινησία της άρθρωσης.
Συμπτώματα αρθρίσεως
Αρχικές εκδηλώσεις: περιοδικός πόνος μετά από σημαντική σωματική δραστηριότητα. Στη συνέχεια, η πρωινή ακαμψία συνδέεται - αφού ξυπνήσει για αρκετά λεπτά (έως και 30), η άρθρωση φαίνεται να συνδέεται με έναν ελαστικό επίδεσμο: οι κινήσεις είναι δυνατές, αλλά δύσκολες.
Μεταγενέστερα συμπτώματα:
πόνος στην ψηλάφηση της άρθρωσης.
πάχυνση του οστού στην άρθρωση.
περιορισμός κίνησης ·
αυξημένος πόνος κατά τη διάρκεια λιγότερο σημαντικής σωματικής δραστηριότητας.
Παραμόρφωση του άκρου.
Τις περισσότερες φορές, η αρθρίωση είναι μια ασθένεια μεγάλων αρθρώσεων των ποδιών (γόνατο, ισχίο) και χέρια (ώμος). Οι αρθρώσεις του ποδιού είναι λιγότερο συχνές.
Οι εκφυλιστικές διεργασίες στην άρθρωση μπορούν ακόμα να εκδηλωθούν με τη μορφή ασυνήθιστων ήχων κατά τη διάρκεια της κίνησης: τραγάνισμα, ρωγμή, σοκ.
Διάγνωση
Όπως και στην περίπτωση οποιασδήποτε άλλης ασθένειας, αρχίζει με τη συλλογή μιας αναάμικης - την ιστορία της νόσου.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον γιατρό να διαπιστώσει εάν υπήρχε η παρουσία παραγόντων κινδύνου (τραυματισμοί, αρθρίτιδα, συγγενή ελαττώματα, χρόνιες ασθένειες).
Μετά από να μιλήσουμε και να επιθεωρήσουν την άρθρωση, θα χρειαστούν πρόσθετες μέθοδοι: δοκιμές και οργανική εξέταση.
Η κύρια μελέτη στη διάγνωση της αρθρίσεως είναι η ακτινογραφία.
Η εικόνα θα δει σαφώς τις κύριες αλλαγές στην άρθρωση: μείωση του χάσματος των αρθρώσεων, των αναπτυσσόμενων οστών, της παραμόρφωσης. Στα αρχικά στάδια, τα μικρά οστεοφυτικά μπορούν να παρατηρηθούν κατά μήκος της άκρης της άρθρωσης και στις καθυστερημένες άνισες αναπτύξεις του οστού κατά μήκος ολόκληρου του χάσματος των αρθρώσεων θα είναι αισθητά.
Η εξέταση υπερήχων (υπερηχογράφημα) είναι μια πρόσθετη μέθοδος που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό του πάχους του χόνδρου στα πρώτα στάδια της αρθρούς. Η αρθροσκόπηση είναι λιγότερο κοινή: ένας χειρουργός βάζει μια μικρή κάμερα απευθείας στο κοινό κενό και παίρνει την εικόνα του χόνδρου.
Θεραπεία της αρθρίσεως
Είναι αδύνατο να θεραπεύσει πλήρως την αρθρίωση και να επιστρέψουμε την άρθρωση στην αρχική κατάσταση. Ο σωστός συνδυασμός αρκετών μεθόδων θα επιβραδύνει μόνο την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας, αλλά "να επιστρέψει η πρώην νεολαία" δεν θα λειτουργήσει.
Τα κύρια καθήκοντα της θεραπείας της παραμόρφωσης της οστεοαρθρίας του γόνατος ή της άρθρωσης του ισχίου:
μέτρια σωματική δραστηριότητα (τρέξιμο, περπάτημα, καθιστή θέση).
Ειδικές ασκήσεις, θεραπεία άσκησης (ασκήσεις φυσιοθεραπείας).
διατροφή;
θεραπεία με ναρκωτικά ·
χειρουργική θεραπεία.
Με την αρθρέωση της άρθρωσης του ώμου ή άλλου εντοπισμού, οι αρχές δεν αλλάζουν, εκτός από τη διόρθωση του φορτίου στη συγκεκριμένη άρθρωση.
Η σωματική άσκηση και οι ασκήσεις επιλέγονται σε κάθε περίπτωση με έναν ορθοπεδικό-τρατρανωτό από έναν γιατρό. Η δίαιτα περιλαμβάνει συνήθως τον εμπλουτισμό της διατροφής με ακόρεστα λιπαρά οξέα, μια ποικιλία πρωτεϊνών, περιορίζει μέτρια τους υδατάνθρακες (ιδιαίτερα απλούς, είναι "γρήγοροι").
Η απόρριψη των κακών συνηθειών (κάπνισμα, αλκοόλ σε οποιεσδήποτε ποσότητες) επιβραδύνει σημαντικά την ανάπτυξη της αρθρίσεως. Η διατροφή εξαρτάται επίσης από την αιτία της νόσου, των χρόνιων ασθενειών. Δεν χρειάζεται να λαμβάνετε συμπληρώματα διατροφής.
Φαρμακευτική θεραπεία - Παίκτη. Των ΜΣΑΦ -Τα μη -υστοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνότερα. Η επιλογή των κατάλληλων εξαρτάται από την παρουσία χρόνιων ασθενειών και την προγραμματισμένη διάρκεια χορήγησης. Λιγότερο συχνά χρησιμοποιούνται είναι κορτικοστερεοειδή (γλυκοκορτικοειδή, στεροειδή φάρμακα).
Πολύ συχνά, οι γιατροί συνταγογραφούν χονδροπροστάτες - φάρμακα που περιέχουν μερικά από τα μόρια που είναι σημαντικά για τον χόνδρο. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, τέτοια φάρμακα δεν έχουν καμία επίδραση στην άρθρωση, ειδικά τις μορφές και τις αλοιφές των δισκίων.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο ότι τέτοια φάρμακα μπορούν πραγματικά να είναι απαραίτητα και να δώσουν πραγματικό αποτέλεσμα: Κατά την εξέταση του ενδοεπιχειρησιακού υγρού, μπορείτε να ελέγξετε το ποσό τους και με έλλειψη εγχυμένης απευθείας στην άρθρωση (ενδοαρτική ένεση).
Συμπεράσματα
Η αρθρίωση είναι μια εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων που σχετίζεται με μηχανική βλάβη στον χόνδρο και την ανάπτυξη του οστικού ιστού. Συνήθως αναπτύσσεται σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών, μετά από τραυματισμούς κοινών ή μακροπρόθεσμο υπερβολικό φορτίο.
Εκδηλώνεται από πόνο μετά το φορτίο, την πρωινή δυσκαμψία και την κρίση.
