Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος (γονάρθρωση): διάγνωση και θεραπεία

Έως και το 20% όλων των ατόμων ηλικίας άνω των 25 ετών κινδυνεύουν να αναπτύξουν παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Η άρθρωση του γόνατος λειτουργεί στη λειτουργία αξονικής συμπίεσης, επομένως οι αρθρικές επιφάνειές της υπόκεινται σε σταθερά φορτία και υπόκεινται σε εκφυλιστικές αλλαγές στον υαλώδη χόνδρο.

Επικράτηση

Η παθολογία του αρθρικού χόνδρου εκφυλιστικής-δυστροφικής φύσης με τη συμμετοχή οστικού ιστού, αρθρικού σάκου, συνδέσμων και μυών στη διαδικασία ονομάζεται παραμορφωτική αρθροπάθεια. Στην ορολογία υπάρχουν συνώνυμα:

• οστεοαρθρίτιδα?
• οστεοαρθρίτιδα?
• εκφυλιστική αρθρίτιδα?
• αρθροπάθεια?
• υπερτροφική αρθρίτιδα?

Όσον αφορά τη συχνότητα, η βλάβη στο γόνατο έρχεται αμέσως μετά την άρθρωση του ισχίου, οπότε έχει σχηματιστεί μια σταθερή φράση: «γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος». Μελετήθηκε η εξάρτηση της συχνότητας της νόσου από την ηλικία:

26 - 44 ετών	5% των ενηλίκων
45-59 ετών	16, 70%
60-69 ετών	12, 10%
70 ετών και άνω	έντεκα%

Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, οι εκπρόσωποι του ωραίου φύλου υπερισχύουν ποσοτικά. Σε αυτά, η αρθροπάθεια του γόνατος εμφανίζεται 1, 2-1, 4 φορές πιο συχνά από ότι στους άνδρες.

Στον τομέα της επίμονης αναπηρίας, η παραμορφωτική αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος αντιπροσωπεύει σχεδόν το 30% όλων των αιτιών αναπηρίας που σχετίζονται με την αρθρική παθολογία.

Ταξινόμηση της γονάρθρωσης

Για λόγους ανάπτυξης, η νόσος χωρίζεται σε δύο μεγάλες ομάδες: πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Το πρωτογενές προκύπτει χωρίς ορατά προαπαιτούμενα. Το δευτερεύον προηγείται (ή συνοδεύεται από) προκλητικούς παράγοντες:

1. διαταραχές εμβιομηχανικής: τραυματισμοί, υπερβολικά φορτία, αναπτυξιακές ανωμαλίες (δυσπλασία), σκελετική παθολογία (σκολίωση, πλατυποδία), παχυσαρκία.
2. φλεγμονώδεις διεργασίες: άσηπτη ή μολυσματική αρθρίτιδα, συχνή αιμάρθρωση στην αιμορροφιλία.
3. μεταβολικές ασθένειες: ουρική αρθρίτιδα, αιμοχρωμάτωση, νόσος του Paget.
4. διαταραχές των ενδοκρινών αδένων: ακρομεγαλία, σακχαρώδης διαβήτης, διαταραχές των παραθυρεοειδών αδένων.
5. παραβιάσεις της επαρκούς παροχής αίματος: κιρσοί και μεταθρομβοφλεβικό σύνδρομο, εξαφανιστική ενδαρτηρίτιδα, αθηροσκλήρωση των αγγείων του κάτω άκρου.

Στην ιατρική πρακτική, η ταξινόμηση σύμφωνα με τη σοβαρότητα των παθολογικών αλλαγών είναι πιο χρήσιμη. Η αξιολόγηση γίνεται σύμφωνα με μελέτες ακτίνων Χ. Η πιο δημοφιλής κλινική και ακτινολογική ταξινόμηση.

σκηνώνω

Η εικόνα δείχνει μια ελαφρά στένωση του μεσοαρθρικού κενού (γίνεται σύγκριση με υγιή άρθρωση), η αρχή της σκλήρυνσης του περιχόνδρινου οστικού ιστού. Κλινικά - ο πόνος εμφανίζεται κατά το περπάτημα ή αμέσως μετά από αυτό, με παρατεταμένη ορθοστασία. Πιο έντονο όταν ανεβαίνετε τις σκάλες. Περνά σε κατάσταση ηρεμίας. Η γονάρθρωση 1ου βαθμού δεν επηρεάζει πολύ τη λειτουργία της άρθρωσης.

ΙΙ στάδιο

Ο χώρος της άρθρωσης είναι 2-3 φορές πιο στενός από το κανονικό. Η σκλήρυνση είναι πιο έντονη, εντοπίζονται οστεόφυτα (ακιδώδεις αναπτύξεις οστικού ιστού κατά μήκος των άκρων του αρθρικού χώρου και των κονδύλων). Ο πόνος είναι μέτριος, υπάρχουν σημάδια μυϊκής υποτροφίας, χωλότητας. Η παραμόρφωση του γόνατος στον μετωπιαίο άξονα είναι ορατή. Η γονάρθρωση 2ου βαθμού οδηγεί σε αισθητό περιορισμό της κινητικότητας των αρθρώσεων.

III στάδιο

Σκλήρυνση χόνδρινων στοιχείων, παραμόρφωση αρθρικών επιφανειών. Υπάρχουν περιοχές υποχόνδριης νέκρωσης, τοπικής οστεοπόρωσης. Κύστες σε παρακείμενο οστικό ιστό. Ο χώρος της άρθρωσης είναι κρίσιμος στενός, μερικές φορές δεν ορίζεται. Οστεόφυτα σημαντικού μεγέθους. Ατροφία των μυών του μηρού και του κάτω ποδιού, η άρθρωση είναι ασταθής, υπάρχει έντονη παραμόρφωση. Η κίνηση στο γόνατο είναι μερικές φορές αδύνατη, σχηματίζεται σύσπαση. Κατά την κίνηση - έντονος πόνος, χωλότητα.

Αυτή η προσέγγιση ταξινόμησης είναι βολική καθώς επιτρέπει την αξιολόγηση κλινικών εκδηλώσεων σε σχέση με οργανικές αλλαγές. Δίνει την ευκαιρία να επιλέξετε μια πιο αποτελεσματική θεραπεία με βάση μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της κατάστασης της άρθρωσης.

Μηχανισμός ανάπτυξης

Η παθογένεση οποιασδήποτε αρθροπάθειας περνά από τρία στάδια:

1. Βλάβη στις μικροδομές του χόνδρου. Υπό την επίδραση οποιουδήποτε από τους επιβλαβείς παράγοντες, οι ενώσεις υψηλής μοριακής απόδοσης χάνουν τη δύναμή τους και εμπλουτίζονται με μόρια νερού. Η ικανότητα των κολλαγόνων χαμηλού μοριακού βάρους να συναρμολογούνται σε μακρομόρια είναι μειωμένη. Αυτό οδηγεί σε μείωση της αντοχής και της αντοχής του υαλώδους χόνδρου. Τα χονδροπροστατευτικά εξουδετερώνουν τέτοια φαινόμενα.
2. Εάν δεν εξαλειφθεί ο προκλητικός παράγοντας, συνεχίζεται η αποδυνάμωση των συστατικών του χόνδρου (γλυκοζαμινογλυκάνες, πρωτεογλυκάνες). Αυτό οδηγεί στην ενεργοποίηση των διαδικασιών ανάκτησης. Το απόθεμα ισχύος τους δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, επομένως αυτό το στάδιο περνά γρήγορα στο επόμενο.
3. Η διαταραχή των αντισταθμιστικών μηχανισμών οδηγεί σε προοδευτική καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, θάνατο των κυττάρων του - χονδροκυττάρων. Οι ρωγμές του χόνδρου εκτείνονται στο υποκείμενο οστό. Αυξάνεται ο βαθμός αποκόλλησης των χόνδρινων συστατικών, επέρχεται η απινίδωση τους, η οποία οδηγεί σε λέπτυνση της υαλώδους μεμβράνης.

Από την πλευρά του οστού, με παραμορφωτική αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος, εμφανίζεται πάχυνση (σκλήρυνση), εμφανίζονται κύστεις και περιοχές με ανομοιόμορφη οστική πυκνότητα. Ως εκ τούτου, αναπτύσσεται η παραμόρφωση των αρθρικών επιφανειών, η αστάθεια της άρθρωσης.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση βασίζεται σε ένα σύνολο δεδομένων που λαμβάνονται ως αποτέλεσμα μιας έρευνας (αναμνησίας), της ιατρικής εξέτασης και των μεθόδων έρευνας με όργανα. Οι τελευταίες περιλαμβάνουν ακτινογραφικές εξετάσεις (CT, MRI), ραδιοϊσότοπο (σπινθηρογράφημα), αρθροσκόπηση.

Αντικειμενική εξέταση

Περιλαμβάνει διευκρίνιση του ιστορικού ζωής του ασθενούς, περιστάσεις που προηγούνται της ανάπτυξης γονάρθρωσης της άρθρωσης του γόνατος, συλλογή παραπόνων και εξέταση. Στην πορεία διευκρινίζεται η παρουσία προκλητικών παραγόντων και ο βαθμός επιρροής τους στην ανάπτυξη της νόσου.

Σε αυτό το στάδιο, είναι σημαντικό να μάθετε την κατάσταση του δεύτερου γόνατος. Εάν παραλείψετε την αμφοτερόπλευρη γονάρθρωση και εστιάσετε μόνο στο γόνατο που σας ανησυχεί περισσότερο, μπορείτε να κάνετε ένα χονδροειδές διαγνωστικό λάθος.

Για αυτό, θα πρέπει να πραγματοποιούνται λειτουργικές δοκιμές σε δύο άκρα ταυτόχρονα. Εφιστάται η προσοχή στον πόνο των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων, στην ευαισθησία στην ψηλάφηση, στην κρήξιμο (τσίσιμο) κατά την έκταση και την κάμψη. Οι χρόνιες φλεγμονώδεις διεργασίες οδηγούν στην εμφάνιση μιας κύστης Becker - μια προεξοχή του αρθρικού σάκου στον ιγνυακό βόθρο, η οποία μπορεί επίσης να ανιχνευθεί με ψηλάφηση.

Ενόργανες Μέθοδοι

Το πρώτο είναι η ακτινογραφία. Μια εικόνα του γόνατος σε δύο προεξοχές επιτρέπει την προκαταρκτική εκτίμηση της κατάστασης της άρθρωσης και τον προσδιορισμό του σταδίου της νόσου. Το μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι τα ακτινολογικά σημεία εμφανίζονται αργότερα από τα συμπτώματα και τις μορφολογικές αλλαγές που συνοδεύουν την αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει η μαγνητική τομογραφία (μαγνητική τομογραφία). Είναι δυνατό να προσδιοριστούν τα αρχικά στάδια των εκφυλιστικών αλλαγών στις δομές του χόνδρου και των οστών, είναι δυνατό να εκτιμηθεί η κατάσταση των ενδοαρθρικών συνδέσμων, των μηνίσκων. Το σπινθηρογράφημα για γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος παρέχει δεδομένα για τη λειτουργική κατάσταση.

Η άμεση εξέταση της αρθρικής κοιλότητας είναι δυνατή με αρθροσκόπηση.

Για την ενοποίηση των διαγνωστικών δεδομένων, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ρευματολογίας πρότεινε τα ακόλουθα κριτήρια:

• Ηλικία άνω των 50 ετών.
• Δυσκαμψία στην άρθρωση το πρωί, που επιμένει για τουλάχιστον μισή ώρα.
• Ράγισμα, που καθορίζεται από την κίνηση (ενεργητική και παθητική).

Εάν αυτά τα συμπτώματα συνοδεύονται από οστεόφυτα που εντοπίζονται στην ακτινογραφία και πόνο, είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος.

Τα αρχικά στάδια της νόσου μπορεί να μην είναι έντονα, επομένως, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν διαφορικές διαγνώσεις με άλλες αρθρικές παθολογίες, στις οποίες τα παθογενετικά φάρμακα για την οστεοαρθρίτιδα (χονδροπροστατευτικά) θα είναι αναποτελεσματικά.

Θα πρέπει να ληφθούν όλα τα πιθανά μέτρα για να μην συγχέεται η γονάρθρωση με τις ακόλουθες καταστάσεις:

Ρευματοειδής αρθρίτιδα	Έναρξη σε νεαρή ηλικία, δυσκαμψία το πρωί για περισσότερο από 30 λεπτά, πόνος χειρότερος στην ηρεμία και πιο αδύναμος στην κίνηση, ρευματοειδή οζίδια στο δέρμα, ταυτόχρονες βλάβες εσωτερικών οργάνων, συμπτώματα δηλητηρίασης (πυρετός, εφίδρωση), C-αντιδρώσα πρωτεΐνη σε εξετάσεις αίματος.
Κρυσταλλική αρθρίτιδα	Ο πόνος είναι οξύς, τη νύχτα ή το πρωί. το δέρμα πάνω από την πάσχουσα άρθρωση είναι οιδηματώδες, κόκκινο, ζεστό. κρύσταλλοι σε μικροσκοπική εξέταση του αρθρικού υγρού, αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα (με ουρική αρθρίτιδα).
Σπονδυλοαρθροπάθειες	Αρθρίτιδα άλλων, άσχετων αρθρώσεων (μεσοπλεύρια, οσφυϊκή άρθρωση). φλεγμονώδεις διεργασίες στους τένοντες. βλάβη στον κερατοειδή, το δέρμα, τους βλεννογόνους.

Στη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων της Δέκατης Αναθεώρησης (ICD 10), σε όλες αυτές τις ασθένειες αποδίδεται ο δείκτης «Μ», αλλά διαφορετικός αριθμητικός κωδικός.

Πρόκειται για θεμελιωδώς διαφορετικές παθολογικές διεργασίες που απαιτούν επαγγελματική προσέγγιση στη διάγνωση και εξειδικευμένη θεραπεία.

Θεραπευτικά μέτρα

Εάν υπάρχει ασθένεια, πρέπει να υπάρχουν τρόποι θεραπείας της αρθροπάθειας της άρθρωσης του γόνατος. Και υπάρχουν. Η βοήθεια μπορεί να παρασχεθεί με διάφορους τρόπους.

Στην πρώτη θέση βρίσκονται τα επιτεύγματα της παραδοσιακής ιατρικής, βασισμένα σε μια βαθιά μελέτη των αιτιών και του μηχανισμού της νόσου. Εδώ χρησιμοποιούνται ιατρικές και χειρουργικές μέθοδοι. Η κατάλληλη θεραπεία απαιτεί συνεπή και πολύπλοκη χρήση φαρμάκων, μεθόδων φυσιοθεραπείας και μέτρων αποκατάστασης.

Ο δεύτερος τρόπος είναι η θεραπεία με λαϊκές θεραπείες. Η αποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων, για να το θέσω ήπια, είναι αμφίβολη. Αλλά χρησιμοποιούνται, επειδή είναι δυνατό να μειωθούν οι εκδηλώσεις της νόσου στο σπίτι. Οι λαϊκές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως προσθήκη στη θεραπεία με φάρμακα ή ως μέρος σύνθετης θεραπείας, είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθεί η συγκατάθεση του θεράποντος ιατρού!

ιατρική βοήθεια

Αυτός ο τύπος θεραπείας περιλαμβάνει τη χρήση διαφόρων φαρμάκων. Για φαρμακευτικά αποτελέσματα, χρησιμοποιούνται φάρμακα από διαφορετικές ομάδες:

1. μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αναλγητικά, οπιούχα.
2. συμπτωματικά φάρμακα βραδείας δράσης (χονδροπροστατευτικά).
3. γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες;

ΜΣΑΦ, γρήγορα αναλγητικά, οπιούχα

Τα φάρμακα αυτής της ομάδας έχουν σχεδιαστεί για την εξάλειψη του πόνου. Το σύνδρομο πόνου χαλάει λίγο τη ζωή των ασθενών με αρθροπάθεια, η αφαίρεσή του βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Τα ΜΣΑΦ, τα ανιλίδια, τα μη ναρκωτικά και τα ναρκωτικά αναλγητικά είναι ικανά για αυτό.

Ένα κοινό μειονέκτημα είναι οι παρενέργειες. Αυτά τα φάρμακα επηρεάζουν αρνητικά τα νεφρά, τους προστατευτικούς μηχανισμούς του γαστρεντερικού σωλήνα. Μια εναλλακτική που μπορεί να μειώσει τις βλαβερές εκδηλώσεις είναι οι ενέσεις. Η ενδομυϊκή χορήγηση βλάπτει λιγότερο το στομάχι και επιταχύνει το αποτέλεσμα.

Λόγω παρενεργειών, τα φάρμακα αυτής της ομάδας συνταγογραφούνται κατά τη διάρκεια των παροξύνσεων, απαιτείται προσεκτική επιλογή δόσης.

Το κύριο πλεονέκτημα των ΜΣΑΦ είναι οι πολλές μορφές τοπικής θεραπείας (αλοιφές, τζελ). Σας επιτρέπει να ελέγχετε τις εκδηλώσεις της νόσου στο σπίτι.

Τα αναλγητικά κεντρικής δράσης συνταγογραφούνται για μικρό χρονικό διάστημα, με την αναποτελεσματικότητα των άλλων δύο ομάδων. Το πιο δημοφιλές οπιούχο συνταγογραφείται κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, πιο συχνά με αμφοτερόπλευρη γονάρθρωση. Αυτά τα φάρμακα είναι εθιστικά. Δεν μπορείς να τα πάρεις μόνος σου!

Συμπτωματικά φάρμακα βραδείας δράσης

Η δράση αυτών των ουσιών είναι διπλή: έχουν την ικανότητα να μειώνουν τον πόνο (ως ΜΣΑΦ) και συμβάλλουν στην αποκατάσταση του υαλώδους χόνδρου. Συχνά ονομάζονται χονδροπροστατευτικά.

Το αποτέλεσμα αναπτύσσεται σε αρκετές εβδομάδες (2-8) και παραμένει μετά την ακύρωση για 2-3 μήνες.

Εκτός από τη θειική χονδροϊτίνη και τις γλυκοζαμινογλυκάνες, αυτή η ομάδα περιλαμβάνει παρασκευάσματα με βάση το υαλουρονικό οξύ, ενώσεις που προέρχονται από το αβοκάντο και τη σόγια.

Τα πιο μελετημένα και δημοφιλή χονδροπροστατευτικά (θειική χονδροϊτίνη και γλυκοζαμινογλυκάνες) είναι έτοιμα συστατικά του αρθρικού χόνδρου. Απορροφάται καλά στο αίμα, σχηματίζει υψηλές συγκεντρώσεις στην κοιλότητα της άρθρωσης. Για να επιταχυνθεί το αποτέλεσμα, μπορούν να γίνουν ενέσεις απευθείας στην άρθρωση.

Έχει αποδειχθεί ότι η θειική χονδροϊτίνη, που λαμβάνεται σε μαθήματα για δύο χρόνια σε ημερήσια δόση 800 mg, έχει σταθεροποιητική επίδραση στον αρθρικό χώρο σε γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος 2ου βαθμού.

Οι ενώσεις αβοκάντο/σόγιας έχουν αντιφλεγμονώδη δράση. Λόγω της αναστολής της κολλαγενάσης (ένα ένζυμο αποσύνθεσης), επιβραδύνουν σημαντικά την καταστροφή του χόνδρου, αυξάνουν τη σύνθεση του «δικού τους» κολλαγόνου. Είναι επίσης πολύ καλά ανεκτά.

Τα παράγωγα υαλουρονικού οξέος χρησιμοποιούνται με τη μορφή ενδοαρθρικών ενέσεων. Αυτά τα κεφάλαια, όπως τα χονδροπροστατευτικά, βελτιώνουν τη λειτουργική κατάσταση της άρθρωσης του γόνατος.

Ο μηχανισμός δράσης διαφόρων φαρμάκων βραδείας συμπτωματικής δράσης είναι κάπως διαφορετικός, επομένως, συνιστάται η συνδυασμένη χρήση τους. Ένα υψηλό επίπεδο ασφάλειας σάς επιτρέπει να λαμβάνετε χονδροπροστατευτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς απτή βλάβη στο σώμα.

Γλυκοκορτικοστεροειδή

Η κύρια δράση είναι αντιφλεγμονώδης. Αυτά τα κεφάλαια συνταγογραφούνται όταν τα ΜΣΑΦ είναι αναποτελεσματικά. Οι μορφές δισκίων βλάπτουν επίσης την επένδυση του στομάχου. Υπάρχουν μορφές για ενδοαρθρικές ενέσεις.

Έχουν πολλές παρενέργειες, επομένως δεν πρέπει να κάνετε κατάχρηση ορμονικών φαρμάκων για την παραμορφωτική αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος.

Ονομα ομάδας	Πλεονεκτήματα	Ελαττώματα
ΜΣΑΦ, αναλγητικά, οπιούχα	Γρήγορο αποτέλεσμα, πολλές φόρμες για τοπική εφαρμογή.	Παρενέργειες, ασταθές αποτέλεσμα, επικίνδυνο για ασθενείς που σχετίζονται με την ηλικία, εμφανίζεται εθισμός.
Χονδροπροστατευτικά	Δρουν παθογενετικά, έχουν διαρκή δράση, είναι μη τοξικά, υπάρχουν μορφές για εξωτερική και ενδοαρθρική χρήση.	Αργή ανάπτυξη του αποτελέσματος.
ορμόνες	Γρήγορο αποτέλεσμα όπου τα ΜΣΑΦ δεν επαρκούν. μορφές για ενδοαρθρική χορήγηση.	Παρενέργειες, ασταθές αποτέλεσμα, μακροχρόνια χρήση είναι αδύνατη.

εθνοεπιστήμη

Στο σπίτι, μπορείτε να μειώσετε τις εκδηλώσεις της νόσου με λαϊκές θεραπείες. Υπάρχουν πολλές συνταγές, αλλά υπάρχουν μερικές αλλά:

• δεν έχουν διεξαχθεί κλινικές μελέτες.
• είναι αδύνατο να δοσομετρηθεί με ακρίβεια η φαρμακευτική ουσία.
• οι ενδείξεις δεν είναι σαφώς καθορισμένες·
• η ατομική ανοχή των λαϊκών θεραπειών δεν λαμβάνεται υπόψη.

Τα πλεονεκτήματα περιλαμβάνουν ένα ευρύ θεραπευτικό φάσμα, μια μεγάλη επιλογή για εξωτερική χρήση. Οι σπιτικές κομπρέσες και τα βάμματα, οι αλοιφές είναι δημοφιλείς.

Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας στο σπίτι μπορεί να τεκμηριωθεί από το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται βιολογικά δραστικές ουσίες (τσίχλα, χολή, εγχύματα φαρμακευτικών φυτών).

Επιπλέον, η κατάλληλη θεραπεία με λαϊκές θεραπείες ξεκινά με την τήρηση μιας δίαιτας, την απώλεια βάρους. Αυτή η μέθοδος από μόνη της, με στόχο τη μείωση του φορτίου στην άρθρωση, μπορεί να αναστρέψει την οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος 1ου βαθμού (η κατάσταση είναι νεαρή ηλικία, επαρκείς αντισταθμιστικές ικανότητες). Η υγιεινή διατροφή, από μόνη της, διεγείρει τις αναγεννητικές ικανότητες του οργανισμού. Η δίαιτα περιλαμβάνει: ένα ελαφρύ αίσθημα πείνας, λαχανικά, φρεσκοστυμμένους χυμούς. Συνιστάται να προσθέσετε ζελέ με χαμηλά λιπαρά, ζελέ στη διατροφή.

Τα εξωτερικά μέσα είναι πολύ διαφορετικά. Έχουν κυρίως ερεθιστικό και θερμαντικό αποτέλεσμα. Τα πιο μελετημένα συστατικά είναι η χολή, το διμεθυλοσουλφοξείδιο και ο δισχοφίτης. Η χολή πρέπει να χρησιμοποιείται ιατρικά και όχι να εξάγεται ανεξάρτητα από το πτώμα ενός ζώου. Το διμεθυλοσουλφοξείδιο είναι ένα ανάλογο ενός παράγοντα χημικού πολέμου, του αερίου μουστάρδας. Ο Bischofite είναι ένα παράγωγο του ελαίου. Αυτή είναι η διαφορά στην προέλευση.

Και τα τρία φάρμακα έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, ωστόσο, στο σπίτι πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο μετά από διαβούλευση με γιατρό. Αυτές οι ουσίες έχουν επίσης αντενδείξεις και χαρακτηριστικά εφαρμογής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου στη θεραπεία των λαϊκών θεραπειών.

Το τελευταίο πράγμα που θέλω να μεταφέρω είναι ότι ένας άνθρωπος έχει μια υγεία. Δεν πρέπει να βασίζεστε πλήρως στην φαινομενική απλότητα και φθηνότητα των λαϊκών θεραπειών. Αν έχετε ήδη αποφασίσει να τα δοκιμάσετε, αυξήστε την προσοχή σας στην πονεμένη άρθρωση. Η εξέλιξη της νόσου στο πλαίσιο της θεραπείας με λαϊκές θεραπείες είναι ένας λόγος να επανεξεταστεί η προσέγγιση στη θεραπεία.

Εάν διαγνωστεί οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος βαθμού 2 ή υψηλότερου, είναι καλύτερα να μην ασχοληθείτε με την παραδοσιακή ιατρική. Ή να το αναβάλεις για μια περίοδο ύφεσης. Η μη ικανοποιητική θεραπεία αποτελεί ένδειξη περίπλοκης χειρουργικής επέμβασης.